Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Searching for an alright start


Song Eleven
Με τα χέρια μου βουτώ στο υποσυνείδητο, και φυτεύω ένα ακόμη άγχος εκεί. Στον αφανέρωτο κήπο του μυαλού μου θάβω ό,τι με κρατά από την ηρεμία μου κι ό,τι με σκλαβώνει. Μα σαν αργό δηλητήριο, ο χρόνος ωριμάζει καθετί παραγκωνισμένο, μέχρι που μια δύναμη ξεκινά να κατατρώει το κεφάλι μου από μέσα. Με συναισθήματα ασπίδες, την τσαλακώνω πρόχειρα, μέχρι να νοιώσω λίγο ελεύθερος να αναπνέω, μα σαν ελατήρια οι σκέψεις τινάσσονται παντού, μέχρι να επανέλθουν στο σημείο ισορροπίας τους. Ακόμα και τότε όμως ό,τι χάος προκλήθηκε, μένει σε μένα να το συμμαζέψω, κι άλλη μια φορά εγώ, επιλέγω να κάνω εκείνη την βουτιά. Και το υποσυνείδητό μου, γεμίζει με σπασμένα γυαλιά, από ανολοκλήρωτες επιθυμίες, και το μυαλό μου συνεχίζει το χαμό του, κι οι βουτιές μου καταλήγουν όλο και πιο τραυματικές.



Μια μέρα τα κομμάτια θα σκίσουν ό,τι με κρατά δυνατό, κι οι πληγές θα σταθούν αλυσίδες στην φυγή μου. Μια μέρα ίσως προσπαθήσω να μείνω αντιμέτωπος με τις φοβίες που αποφεύγω. Μια μέρα μετά το χάος, ίσω γυρίσω στο παρθένο σημείο ισορροπίας μου. Κάποια μέρα...