Song Five
Έρχεσαι εσύ να διώξεις το σκοτάδι. Πρώτα αργά, σαν έναν ήλιο που ανατέλλει και πασχίζει αδύναμος ακόμα να περάσει από τις γρίλιες του παραθύρου μου. Λίγο λίγο μικρά κομμάτια της ουσίας σου μεταφέρουν το φως τους από έξω, εδώ… στο σκοτεινό μου όνειρο! Κι εκεί που όλα είχαν κρυφτεί, σιγά σιγά τα αποκαλύπτεις.
Δίνεις ζωή σε καθετί χαμένο, και το φέρνεις στο φως. Ανοιγοκλείνω μια φορά τα μάτια κι η ερημιά μου μεμιάς γίνεται ζεστό σπιτικό. Άλλη μια και βυθίζομαι σ’ αυτό το καταφύγιο της ασφάλειας. Στο επόμενο βλεφάρισμα κάθε αρνητικό συναίσθημα χάνεται. Κλείνω τα μάτια μου κι ονειρεύομαι. Τα ανοίγω κι είσαι δίπλα μου. Κάθομαι να σε κοιτάω κι όλο το κορμί μου κυριεύεται από την επιθυμία να σ’ αγγίξω. Στο φόβο πως αν το κάνω θα χαθείς, κλείνω τα μάτια μια φορά ακόμα. Στα όνειρα μου είμαστε ένα. Νοιώθω το χέρι σου ζεστό στο πρόσωπό μου. Τα δάχτυλά σου χάνονται στα μαλλιά μου για να βρεθούν στο λαιμό μου. Σου ανοίγω την αγκαλιά μου κι εσύ χάνεσαι μέσα της. Είσαι δική μου επειδή είμαι δικός σου. Απ΄ την αρχή της ύπαρξης είμαστε ένα. Ψιθύρισε μου πως μ’ αγαπάς πριν φύγεις πάλι, κι εγώ θα σου φωνάζω πως σ’ αγαπώ για να τα’ ακούς όπου και να είσαι μέχρι να σε ξαναδώ. Φως μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου