Πίσω στο σπίτι κι ο ήλιος ακόμα δεν έδυσε, σαν να μην γύρισε η γη, κι ο χρόνος να σταμάτησε από την ώρα που έφυγα.
Κι η μορφή; Που να βρίσκεται; Το κάλεσμα της ήταν για μένα; ή μήπως δεν συνέβη ποτέ; Κάτι μέσα στο παραμύθι φαινόταν αληθινό. Ίσως πάλι να ήταν απλά η αύρα της θάλασσας που αποχαιρετούσε το φως. Τρελά νερά!!!!
Τρελαίνομαι κι εγώ μακριά σου. Ακόμα κι αν δεν υπάρχεις εγώ θα σε βρω. Η μέρα πλέον έσβησε, αλλά αλλάζω διάθεση. Σκοτάδι και απαισιοδοξία είναι άσχημος συνδυασμός. Γι’ αυτό φορώ τα καλά μου παίρνω ένα σακίδιο με νερό και λίγο φαγητό και ξεκινώ.
2 σχόλια:
Πολύ όμορφο, και οι φωτό ειδικά και το σύνολο.
(Ο Yann Tiersen είναι από τους ελάχιστους που ακούω πολύ και στο repeat και δεν βαριέμαι.)
"σαν να μην γύρισε η γη"
Το έχω αισθανθεί κ εγώ αυτό, ωραίες φωτο :))
Δημοσίευση σχολίου