Όλα είναι σκοτεινά. Γύρω μου νοιώθω μόνο υγρασία και μουσκεμένα φύλλα. Κάνω να ανοίξω τα μάτια μου και μαύρο χώμα μου τα καλύπτει ξανά. Πνίγομαι…απλώνω τα χέρια μου και ψάχνω το κενό. Στο πρώτο άγγιγμα, μόνο σκοτάδι, και στο δεύτερο ξανά. Στο τρίτο πιάνω ένα σύρμα. Ρεύμα περνά μέσα από το σώμα μου, κι είναι σαν να νοιώθω κάθε άκρο μου για πρώτη φορά. Αν και φοβάμαι συνεχίζω να κρατιέμαι. Κρατιέμαι και τραβώ το σύρμα με ότι δύναμη έχω. Ο πόνος σιγά σιγά εξαφανίζεται κι η δύναμη αυξάνει. Η επιφάνεια με φτάνει κι εγώ γεννιέμαι ξανά για πρώτη φορά.
Ο κόσμος γύρω μου ξεπηδάει από την γη και φτιάχνεται από την αρχή μόνο για μένα. Σπίτια, άνθρωποι, αυτοκίνητα, ήλιοι, φεγγάρια κι ουρανοί…όλα για μένα. Με κάθε μου βήμα κάτι νέο ξεπετάγεται μπροστά και κάτι παλιό πεθαίνει πίσω. Μέχρι να βγω από την μικρή μου πόλη, έχουν γεννηθεί κι έχουν πεθάνει δεκάδες πολιτισμοί. Όταν ο δρόμος τελειώνει, η γη με πετάει ψηλά στον αέρα, κι ένα βουνό γεννιέται από κάτω για να με κρατήσει ψηλά. Ότι κι αν είδα δεν συγκρίνεται με αυτό που έχω μπροστά στα μάτια μου τώρα.
Όλα τα ηλιοβασιλέματα του κόσμου πεθαίνουν μπροστά μου, κι από κάτω τους η γη γυρίζει σαν τρελή. Φώτα ανάβουν, τρεμοσβήνουν και χάνονται, και μια ιστορία αιώνων επιβιώνει μέσα στη νύχτα. Όλα Γύρω μου αλλάζουν κάτω από το ίδιο φως και το ίδιο σκοτάδι.
Ξαφνικά η γη σταθεροποιείται και το τοπίο μένει ίδιο. Ένα ένα τα φώτα αρχίζουν και προχωρούν. Μοιάζουν να συγκεντρώνονται όλα μαζί και να παίρνουν τα βουνά. Πάνω σε μια πλαγιά φτάνει το πρώτο φως κι έπειτα ένα ακόμα. Σύντομα όλα έχουν μαζευτεί σε ένα μέρος ιερό περιτριγυρισμένο από σκοτάδι.
Τα φώτα χτίζουν ένα παλάτι. Όταν το κοιτάς πολλή ώρα νοιώθεις ότι σε μαγεύει και σε τραβάει προς το μέρος του. Δεν μπορώ να αντισταθώ. Τα πόδια μου που τόση ώρα ήταν νεκρά, ξυπνούν και παίρνουν τον έλεγχο του κορμιού μου ολόκληρου. Νοιώθω πως περπατώ γρήγορα, έπειτα πως τρέχω και σχεδόν πετάω. Έφτασα…
Μια μεγάλη πόρτα φτιαγμένη από φως, ανοίγεται μπροστά μου, και για πρώτη φορά χάνομαι μέσα σε ανθρώπους. Όλοι περιμένουν κάτι, κι Όλοι κάθονται υπομονετικοί κι ανυπόμονοι. Προσπαθώ να μπω στην ομάδα τους και να νοιώσω ένα μαζί τους. Κι εκεί που περιμένω, οι διαστάσεις αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται, σαν να θέλουν να μπερδέψουν μόνο εμένα. Κάθε άνθρωπος διαλέγει μια και χάνεται σ’ αυτή. Αρπάζει ένα τραίνο και φεύγει αφήνοντας μια γραμμή από φως πίσω του. Ο σταθμός σπάει σε χιλιάδες κομμάτια ,και η μια στάση του τώρα οδηγεί σε χιλιάδες διαφορετικούς προορισμούς.
Που να πάω; Που βρίσκεσαι καρδιά μου; Φώναξε μου να σ’ ακούσω. Τραγούδησε μου κι εγώ με το τραγούδι σου θα έρθω κοντά σου. Ψιθύρισε μου κι εγώ θα σ’ ακούσω…
Ο κόσμος γύρω μου ξεπηδάει από την γη και φτιάχνεται από την αρχή μόνο για μένα. Σπίτια, άνθρωποι, αυτοκίνητα, ήλιοι, φεγγάρια κι ουρανοί…όλα για μένα. Με κάθε μου βήμα κάτι νέο ξεπετάγεται μπροστά και κάτι παλιό πεθαίνει πίσω. Μέχρι να βγω από την μικρή μου πόλη, έχουν γεννηθεί κι έχουν πεθάνει δεκάδες πολιτισμοί. Όταν ο δρόμος τελειώνει, η γη με πετάει ψηλά στον αέρα, κι ένα βουνό γεννιέται από κάτω για να με κρατήσει ψηλά. Ότι κι αν είδα δεν συγκρίνεται με αυτό που έχω μπροστά στα μάτια μου τώρα.
Όλα τα ηλιοβασιλέματα του κόσμου πεθαίνουν μπροστά μου, κι από κάτω τους η γη γυρίζει σαν τρελή. Φώτα ανάβουν, τρεμοσβήνουν και χάνονται, και μια ιστορία αιώνων επιβιώνει μέσα στη νύχτα. Όλα Γύρω μου αλλάζουν κάτω από το ίδιο φως και το ίδιο σκοτάδι.
Ξαφνικά η γη σταθεροποιείται και το τοπίο μένει ίδιο. Ένα ένα τα φώτα αρχίζουν και προχωρούν. Μοιάζουν να συγκεντρώνονται όλα μαζί και να παίρνουν τα βουνά. Πάνω σε μια πλαγιά φτάνει το πρώτο φως κι έπειτα ένα ακόμα. Σύντομα όλα έχουν μαζευτεί σε ένα μέρος ιερό περιτριγυρισμένο από σκοτάδι.
Τα φώτα χτίζουν ένα παλάτι. Όταν το κοιτάς πολλή ώρα νοιώθεις ότι σε μαγεύει και σε τραβάει προς το μέρος του. Δεν μπορώ να αντισταθώ. Τα πόδια μου που τόση ώρα ήταν νεκρά, ξυπνούν και παίρνουν τον έλεγχο του κορμιού μου ολόκληρου. Νοιώθω πως περπατώ γρήγορα, έπειτα πως τρέχω και σχεδόν πετάω. Έφτασα…
Μια μεγάλη πόρτα φτιαγμένη από φως, ανοίγεται μπροστά μου, και για πρώτη φορά χάνομαι μέσα σε ανθρώπους. Όλοι περιμένουν κάτι, κι Όλοι κάθονται υπομονετικοί κι ανυπόμονοι. Προσπαθώ να μπω στην ομάδα τους και να νοιώσω ένα μαζί τους. Κι εκεί που περιμένω, οι διαστάσεις αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται, σαν να θέλουν να μπερδέψουν μόνο εμένα. Κάθε άνθρωπος διαλέγει μια και χάνεται σ’ αυτή. Αρπάζει ένα τραίνο και φεύγει αφήνοντας μια γραμμή από φως πίσω του. Ο σταθμός σπάει σε χιλιάδες κομμάτια ,και η μια στάση του τώρα οδηγεί σε χιλιάδες διαφορετικούς προορισμούς.
Που να πάω; Που βρίσκεσαι καρδιά μου; Φώναξε μου να σ’ ακούσω. Τραγούδησε μου κι εγώ με το τραγούδι σου θα έρθω κοντά σου. Ψιθύρισε μου κι εγώ θα σ’ ακούσω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου